Rice is widely consumed in Tamil cuisine today, but it was not always the sole or primary staple grain. Millets were historically a major staple in Tamil diets before rice became dominant.
Many of us are familiar with different varieties of rice—whether it’s kuttarisi, sivappu pachai arisi, or even basmati—as a staple in our cooking. But did you know that rice isn’t the only grain that has been a foundational part of Tamil cuisine for millennia?
Millets can be called the original staple grain in Tamil cuisine.
If you’ve ever visited a Tamil supermarket, you may have come across a variety of millets, each with its own unique taste and texture. Some common types include:
Thinai (Foxtail Millet)
Kuthiraivali (Barnyard Millet)
Varagu (Kodo Millet)
Saamai (Little Millet)
Panivaragu (Proso Millet)
Kezhvaragu (Finger Millet)
Cholam (Sorghum/Great Millet)
Kurakkan (Finger Millet)
Kambu (Pearl Millet)
Beyond their versatility, millets offer numerous health benefits, including higher fiber content, a lower glycemic index, and essential vitamins and minerals. They can easily replace rice in everyday dishes, pairing well with kuzhambu (curries), used in pongal, made into koozh, or ground into flour for thosai, idli, and pittu.
Millets have been a part of Tamil diets for centuries, and we find evidence of this in both archaeological findings and references from Sangam-era poetry. If you recall our previous blog on puli (tamarind), we mentioned Puranaanooru verse 119, which describes a dish made with puli and thinai (foxtail millet).
Let's now explore more mentions of millets in Sangam poetry
Paattu 327 from Puranaanooru mentions a farmer who after paying off his other creditors had his remaining varaku (kodo millet) stomped on by children which he could no longer use as seeds. After serving them as food to some bards, he then borrowed more varaku from other petty minded people
எருது கால் உறாஅது இளைஞர் கொன்ற
சில்விளை வரகின் புல்லென் குப்பை,
தொடுத்த கடவர்க்குக் கொடுத்த மிச்சில்
பசித்த பாணர் உண்டு கடை தப்பலின்,
ஒக்கல் ஒற்கம் சொலியத் தன்னூர்ச் 5
சிறு புல்லாளர் முகத்தவை கூறி,
வரகுடன் இரக்கும் நெடுந்தகை
அரசு வரின் தாங்கும் வல்லாளன்னே
Paattu 328 describes an area that is experiencing drought can only yield varaku and thinai and that the bard should go the house in another area which can give more delicacies
.. .. டைமுதல் புறவு சேர்ந்திருந்த
புன்புலச் சீறூர் நெல் விளையாதே;
வரகும் தினையும் உள்ளவை யெல்லாம்
இரவன் மாக்களுக்கு ஈயத் தொலைந்தன;
.. .. .. .. .. .. டமைந் தனனே 5
அன்னன் ஆயினும் பாண! நன்றும்
வள்ளத்து இடும் பால் உள்ளுறை தொட.. ..
களவுப் புளியன்ன விளை.. .. .. ..
.. .. .. வாடூன் கொழுங்குறை
கொய் குரல் அரிசியொடு நெய் பெய்து அட்டுத் 10
துடுப்பொடு சிவணிய களிக்கொள் வெண்சோறு
உண்டு இனிதிருந்த பின். .. .. ..
.. .. .. தருகுவன் மாதோ,
தாளி முதல் நீடிய சிறு நறு முஞ்ஞை
முயல் வந்து கறிக்கும் முன்றில், 15
சீறூர் மன்னனைப் பாடினை செலினே.
Poem 333 describes a household that has already given the millet they hand on hand for guests and that to not let new guests go hungry, the housewife is serving the last cluster of millets reserved for seeding. We see the connection to the Tamil practice of virunthombal (hospitality) exhibited through this paattu.
நீருள் பட்ட மாரிப் பேர் உறை
மொக்குள் அன்ன பொகுட்டு விழிக் கண்ண,
கரும் பிடர்த் தலைய, பெருஞ்செவிக் குறுமுயல்,
உள்ளூர்க் குறும்புதல் துள்ளுவன உகளும்
தொள்ளை மன்றத்து ஆங்கண் படரின், 5
உண்க என உணரா உயவிற்று ஆயினும்,
தங்கினிர் சென்மோ புலவீர்! நன்றும்
சென்றதற் கொண்டு மனையோள் விரும்பி,
வரகும் தினையும் உள்ளவை எல்லாம்
இரவல் மாக்கள் உணக்கொளத் தீர்ந்தெனக் 10
குறித்துமாறு எதிர்ப்பை பெறாஅமையின்,
குரல் உணங்கு விதைத் தினை உரல்வாய்ப் பெய்து,
சிறிது புறப்பட்டன்றோவிலள், தன்னூர்
வேட்டக் குடி தொறுங் கூட்டு .. .. ..
.. .. .. .. உடும்பு செய் 15
பாணி நெடுந்தேர் வல்லரோடு ஊரா,
வம்பு அணி யானை வேந்து தலைவரினும்
உண்பது மன்னும் அதுவே,
பரிசில் மன்னும் குருசில் கொண்டதுவே.
The Tamil poet Auvaiyar mentions a feast prepared by a man named Puthan. Puthan was not well off but served varaku, mashed eggplant and moor (buttermilk) to satisfy Auvaiyar’s hunger.
வரகரிசிச் சோறும் வழுதுணங்காய் வாட்டும் முரமுரென வேபுளித்த மோரும் - திறமுடனே புல்வேளூர்ப் பூதன் புரிந்துவிருந் திட்டான்ஈ(து) எல்லா வுலகும் பெறும்.
As we see, millets have been an integral part of Tamil culture for millennia, long before rice became dominant. Archaeological findings from sites like Keeladi and Adichanallur, along with references in Sangam literature, highlight their widespread cultivation and use in traditional dishes. Not only are they packed with health benefits—offering higher fiber, a lower glycemic index, and essential nutrients—but they also thrive in ancestral Tamil soceity climate, requiring far less water than rice. Our ancestors recognized their value, sustaining millet cultivation across generations. So next time you're at the grocery store, consider picking up one of these ancient grains and incorporating it into your Tamil cooking—you might just rediscover a lost tradition.
Comments